Matapos ang napakaraming dekedang paghihintay ko upang muling makapagpost dito sa kakaibang diary na hinulog sakin ng langit, muli kong nakita ang liwanag. Bakit kaya napakaliwanag? Naka-maximum pala yung contrast ng aking computer!
Noong isang araw lamang, muli kong naigalaw ang aking mga paa't binti. Muli akong nakalakad. Sa sobrang saya ko, hindi ko napigilan ang sarili kong magpunta kung saan-saan. Napansin ko nalang, nakaabot na ako sa Rice Terraces. Naglakad-lakad pa ako ng kaunti, nakarating na ako sa Luneta. Konti pang lakad, nakapunta na ako sa Malate. Syet! Ang ganda nung babae o! Ang puti ng legs, ang kinis ng kutis, ang pungay ng mata, ang pula ng labi, ang haba ng hair, at malaki ang kanyang hinaharap! Isang ideal woman kung tawagin. Pero wait! Syet talaga! Grabe! Dapat di ka na nagsalita! Babangungunitin na ako! Bakit nang magsalita siya, ang laki ng boses nya! BAKLA!
No comments:
Post a Comment