Ang Berdugo

Syet! Anong ginagawa nyo sakin! Saan nyo ako dadalhin?
Dinala nila ako sa isang di maipaliwanag na lugar. Ang lakas ng ilaw! Nakakasilaw! Hindi ako makakita! Syet talaga grabe! Syet ng bonggang-bongga! Nasisilaw ako! Pigilan nyo ako! Magwawala ako!
Tapos, nakita kong may papalapit sakin! Tiningnan ko siya. Nakasuot siya ng puting-puti na damit! Siya na ba ang Diyos? God! Tell me kung nasaan na ako! Wait, hindi siya ang Diyos. May hawak siyang isang bagay na napakatulis ng dulo na pwedeng-pwede isaksak sa kahit ano at kung likido pang tumutulo mula dito! Nakatakip pa ang bibig nya! Siya ba ang berdugong papatay sakin! NOOOOO!!!1!
Tapos, sabay sigaw nya, "BAKUNA STRIKE", then sabay saksak sakin nung matulis na bagay tapos nakatulog ako. Nagising ako sa bahay namin, kasama yung babaeng ubod ng ganda na nagpapasupsop sakin ng dede. Bangungot lang ba yun o totoo? Ang hapdi ng pwet ko eh...

Sa Malate

Matapos ang napakaraming dekedang paghihintay ko upang muling makapagpost dito sa kakaibang diary na hinulog sakin ng langit, muli kong nakita ang liwanag. Bakit kaya napakaliwanag? Naka-maximum pala yung contrast ng aking computer!
Noong isang araw lamang, muli kong naigalaw ang aking mga paa't binti. Muli akong nakalakad. Sa sobrang saya ko, hindi ko napigilan ang sarili kong magpunta kung saan-saan. Napansin ko nalang, nakaabot na ako sa Rice Terraces. Naglakad-lakad pa ako ng kaunti, nakarating na ako sa Luneta. Konti pang lakad, nakapunta na ako sa Malate. Syet! Ang ganda nung babae o! Ang puti ng legs, ang kinis ng kutis, ang pungay ng mata, ang pula ng labi, ang haba ng hair, at malaki ang kanyang hinaharap! Isang ideal woman kung tawagin. Pero wait! Syet talaga! Grabe! Dapat di ka na nagsalita! Babangungunitin na ako! Bakit nang magsalita siya, ang laki ng boses nya! BAKLA!

Ang Hirap

Ang hirap pala talaga pag 10 days ka nang hindi nakakahawak ng computer. Eto ako ngayon, nag-aaral kung paano muling magagamit ang aking mga binti bilang panlakad at ang aking mga kamay bilang panghawak at panglamas.
Binigyan ako ng mga taong kasa-kasama ko ng isang walker. Astig nga e, may gulong pa. May sariling orasan at tumutunog ng kanya. Dati, bago ako ma-isolate ng 9 months sa isang madilim na kweba, isa akong daredevil na biker, kaya sinubukan ko ito iparampa sa rampahan. Pinatakbo ko ito ng sobrang bilis (386km/h) at ng lumundag na ito sa rampahan, umabot ng 37.4ft ang altitude. Naglanding ako sa gitna ng kalsada. May mga truck na dumadaan. Syet! Paano ito?! Anong gagawin ko?! Inapakan ko ang nitros ng aking walker at umabot ng 689.7km/h ang speed at naiwan ko ang truck na muntik nang bumangga sa akin. Buti nalang, nakaligtas ako.
Ang hirap pala talaga maging daredevil kapag hindi mo magamit ang katawan mo ng ayos. Siguro, kailangan ko naulit mag-training.

Ang Berdeng Bato

Nagtataka lang ako kung bakit ang laging isinusuot ko ngayon ay isang kakaiba at malaking underwear. Malambot siya ng kaunti at presko sa pakiramdam. Ang tanong ko sa sarili ko, kailangan ba talagang magsuot ng underwear?
Dumating ang pagkakataon na parang biglang sumakit ang tiyan ko. Hindi ako makagalaw ng ayos. Namimilipit ang buong katawan ko. Napapakagat ako sa sarili kong labi. Umiyak nalang ako dahil di ko na alam ang gagawin ko. Ang mga nasa isip ko nalang ay, "?!?!?!?" Puro ganuon nalang.
Umiyak ako ng umiyak. Nilapitan ako nung magandang babae nagsusubo sakin ng dede nya. Pagkalapit nya, napaiyak ako ng malakas. Humagulhol ako ng humagulhol. Masakit na masakit na talaga ang tiyan ko. Halatang naawa sakin yung babae kaya sinubo nya ulit ang dede nya sakin pero bakit iba ang pakiramdam ko? Hindi ko maramdaman ang matamis at masarap nyang utong. Hindi ito ang kailangan ko! Iyak nalang ulit ako! SYET! ANG SAKIT NA TALAGA NG TIYAN KO! *boom* Parang may sumabog ata sa may puwet ko. Bakit parang bumaho ang paligid? SYET! May syet nga talaga! Merong lumabas sa puwet ko na isang berdeng bato na tinatawag nilang tae.

Ang Sumunod Na Araw

First time ko lang nakalasap ng dede kahapon. Ang sarap pala ng gatas na mula sa dede. Ano kayang sunod na mangyayari?
Andito ako ngayon sa kusina sa bahay na kung saan nila ako dinala. Kumakain yung lalaking kamukha ko at yung magandang babae. Nag-aalmusal sila. Gutom narin ako kaya sumigaw nalang ako! Sa pagsigaw ko, bigla tumingin sakin yung magandang babae tapos hinubad nya agad yung pang-itaas nya tapos diretso subo ulit ng dede! Oh shit! May bago akong nadiscover! Isang sigaw, subo agad! Ganun lang pala kasimple ang kailangan kong gawin pag gusto ko ulit makatikim ng dede.
Hayan, bigla namang lumapit yung lalaking kamukha ko! May hawak na kutsara na may mga nakalagay na pagkain. Sabi-sabi pa nya, "Andyan na ang airplane! Say AAAH!" Katanga naman ng lalaking ito! Hello! Mukha bang airplane yung kutsara? E kutsara nga yon e! Hindi iyo eroplano! Kalokohan ng lalaking ito! O bobo lang talaga sya? Anong klaseng eroplano yun? Syet!

Ang Aking Unang Araw

Ito ang unang araw ko matapos ang siyam na buwan kong pagkakakulong sa napakadilim na kweba. Dahil sa matagal kong magkaka-isolate sa mga tao, di ko maigalaw ng ayos ang katawan ko. Hindi ako makalakad at makapagsalita. Kahit gawin ang mga paborito kong gawain, hindi ko magawa. Ni hindi nga ako makatugtog ng paborito kong drumset e. Parang hindi ko makontrol ang buo kong katawan kaya iniwan nalang ako nung lalaking kamukha ko sa isang kama. Ang kaya ko lang gawin ngayon ay umiyak at sumigaw, at ikalampag ang paa at kamay. Kung may kakailanganin ako, sisigaw nalang ako o iiyak upang marinig nila ako. Ang hirap talaga pag di mo magawa ang mga gusto mo. Sana makagalaw at makapagsalita na agad ako.
Gabi na, anong gagawin ko? Tumingin ako sa paligid, mag-isa lang kasi ako sa kwarto. Humahangin ng malakas, nilalamig ako, isang kumot lang kasi ang nakabalot sakin. Sumilip ako sa bintana, parang may kuwago sa labas ng bahay. Habang pinagmamasdan ko ang paligid, unti-unting tumatayo ang mga balahibo ko dahil sa mga kakaibang mga nangyayari. Sandali lang, parang may napapakinig akong tunog ng paa ng tao na papalapit sa kwarto. Biglang bumukas ang pinto! Oh shit! Andito yung magandang babae na nakita ko noong kalalabas ko lang sa madilim na kweba. Shet! Lumalapit siya sakin! Nagagalit na! Nagagalit na! Tinatanong nya ako kung gutom na daw ako! Gusto kong sabihing oo pero dahil nga sa hindi ako makapagsalita, umiyak nalang ako. Shet! Tinanggal nya ang pang-itaas nya tapos inilabas ang isa nyang dede! Isinubo nya sakin! So sunggab ko naman agad! Shet! Ang sarap ng gatas! Sa wakas, nakainom narin ako matapos ang siyam na buwan kong pagkakakulong sa madilim na kweba.

Ang Pasimula

Ooh! Yes! Nakalabas rin ako sa madilim na kwebang ito! Matapos ang nine months, nakakita rin ako ng liwanag! Sa sobrang saya ko, hindi ko napigilan ang sarili kong umiyak. Yun bang tinatawag nilang "tears of joy." Habang nagce-celebrate ako ng pagkalabas ko sa madilim na kweba, may epal na lalaking humawakk sakin. Nakasuot siya ng puti. Puting-puti na parang binuhusan ng pinagsamang pwersa ng Ariel at Tide at iba-ibang cosmetic products na pampaputi. Iniligay nya ako sa tabi ng isang magandang babae. Nang magkatinginan kami nung magandang babae, SHIT! She smiled at me! PUTIK! Parang may gusto sa akin ang babaeng ito at parang nais nya akong mahalin ng buong puso at buhay nya. Pero bakit ganoon? Kung kailan ko nakikita ang nag-iisa sa aking buhay, tsaka naman ako muling kinuha ng epal na lalaking nakaputi at unti-unti akong inilayosa magandang babaeng aking nasilayan. Ibinigay nya ako dun sa lalaki then SHIT! Bakit kamukha ko ang lalaking ito? Sino siya?! Wag nyo akong iwan kasama sya... NOOOOOOO!!!